Каліноўскаму

…А каты надзелі
                    на шыю пятлю
І жудасна стала
                    Навокал…
А ён стаяў горды,
                    "Радзіму люблю!" —
падумаў ў апошні міг
                              сокал.

І голас ягоны пачула
                              зямля,
І ціха яму адказала:
"Цябе не забуду
                    ніколі я,
А слава твая
                    маёй стала".