Кастусю Каліноўскаму

Равы,
          гарадзішчы,
                              курганне —
Далёкіх падзей галасы...
Не раз прашумелі паўстаннем
Палескія нашы лясы.

Асінавым лісцем магнаты
Дрыжэлі
          пры слове — Кастусь!
Паўстанне гуло,
                    як пачатак
Свабоды тваёй,
                              Беларусь.

Ты лёсы людскія звязала —
Нібы перавясла снапы...
Паўстанцы ішлі без прывалаў.
Курэў над калонамі пыл.

Пад сховаю пушчы да рання
Палалі іх помстай кастры...
Таму і шумяць,
                    як паўстанне,
Па ўсёй Беларусі бары.